Ik ben Lydia, geboren in 1977

Getrouwd met de vader van onze 3 kids.

Wie ben ik...?

Dat lijkt een eenvoudige vraag, maar was voor mij een complexe vraag de afgelopen jaren.

Ondanks dat ik mezelf tijdens m'n studententijd zag als een heerlijke levensgenieter liep ik vast begin 40... Dit overviel me, de vraag hoe dan...? en waarom...? bleef me intrigeren. Ik ben de zoektocht aangegaan naar de onderlaag. Dit heeft me veel gebracht maar niet zo efficiënt als ik het had gehoopt. Toch kan ik met recht zeggen dat ik weer een heerlijke levensgenieter ben, maar nu van binnenuit, dit voelt veel vrijer!

Ik neem je kort mee in de zoektocht naar mezelf.

Ik groeide op met mijn ouders en broertje. Geboren in Arnhem, maar als 2 maanden oud guppy verhuisde ik met mijn ouders naar een klein dorpje in Duitsland. Mijn paps was militair en er volgden nog een aantal verhuizingen. Tot m'n 12e was m'n moeder thuis. In de basis een redelijk stabiel gezin, echter hebben bepaalde dingen later gezien veel impact gehad. Vanaf m'n 14e zijn er een aantal dingen gebeurd wat ons leventje minder stabiel maakte en waardoor ik niet meer onbezonnen kind kon zijn. Mijn puberfase had ik blijkbaar geblokt, met als conclusie dat ik rond mijn 40ste nog een inhaalslag te maken had naar het ontdekken van mijn eigen identiteit.

Met 17 begonnen aan de opleiding HBO-SPH en daarna nog 2 jaar MWD. Eerst op en neer op het brommertje van Tilburg naar Eindhoven, Daarna op kamers. Wat heb ik genoten van m'n studentenleven, vrij en dapper. Ik wilde als kind altijd politie worden, daarop heb ik ook m'n HBO gekozen, richting probleemjeugd/gezinnen. Maar al snel zag ik met deze opleiding meer mogelijkheden.

Sinds 2002 ben ik werkzaam in de (jeugd) hulpverlening. Eerst als ambulant begeleider ruim 12 jaar ouders en pleegouders begeleid vanuit pleegzorg. Daar heb ik veel mogen leren over hechting, trauma, gedragspatronen en de systemische achtergronden. Vooral het ontrafelen van coping mechanisme en hechtingproblematiek is m'n passie in het werk.

Ondertussen is ons gezin compleet met 3 kids, wat ook een flinke reis van uitdagingen is geweest (IVF/ICSI). Blij met ons gezin, een mooie bups van uitersten bij elkaar, de dynamiek is intens. Ik grap altijd dat we in ons gezin anders bedraad zijn dan gemiddeld ;-) Onze kids voelen intens en schakelen (te) snel, waardoor het af en toe lastig is voor hen met elkaar en ons als ouders...

Dan ineens komen werk en privé wel heel dicht bij elkaar. Niets verliep meer soepel en zeker niet zoals verwacht.

In een storm, op zoek naar waarom...

Toen rond mijn 40e al mijn vrolijkheid en zin voor avontuur verdween, m'n energie weglekte, voelde ik me in alle facetten te kort schieten. Ik leek voor niemand te kunnen voldoen, niet voor m'n kids, niet voor m'n partner, m'n baas en collega's. Ik voelde me een slechte vriendin en tijd voor mezelf stond niet eens in m'n woordenboek. En dat ging opbreken.

Burn-out? Ik???

Zelfzorg was ver te zoeken, ik was moe en moest veel huilen.

Waar was die onbezonnen levensgenieter gebleven?

Ineens was ik zelf cliënt

Het verbaasde me, begreep het niet, maar nieuwsgierig als ik ben ging ik de zoektocht en het avontuur naar zelfzorg en zelfliefde aan, met de daarbij behorende wervelwind aan emoties.

Wat ik in de jaren daarna tegen ben gekomen in mijn zoektocht naar mezelf en het hervinden van energie liep erg uiteen. Ik heb veel hulpverleners/therapeuten gezien en geprobeerd. Toppers maar ook prutsers die me aan alles lieten twijfelen. De zoektocht was lang en niet altijd tof, maar ik heb het vanaf dag 1 gezien als een soort ervarend leren. Systemisch werken waar ook mijn overtuigingen liggen heb ik mogen ontrafelen en doorleven.

Hoe verloopt een veranderproces? Hoe doorbreek je je patronen? Stap voor stap en met veel zelfinzichten was ik 'er' nog steeds niet. Aan m'n analytisch vermogen lag het niet. Tot dat ik steeds meer in het hier en nu ging erkennen en herkennen. Ik leerde eindelijk voelen, zoveel mensen hebben het daarover, maar ik bleef in m'n hoofd bedenken hoe het voelde, ik had oprecht geen idee hoe dat anders zou moeten zijn.

De opbrengst van mijn zoektocht

De eerste keer (weer) echt voelen was intens, als een orkaan door mijn lijf, niets bij denken alleen maar voelen. Wowww, dit gevoel duizelde me, maar was zo bevrijdend. Leren voelen en ademen, terug naar de acceptatie van wat is. Daarin ontstond ruimte, voor mezelf en het doorbreken van m'n patronen.

Sinds 2023 werk ik bij een jeugd-GGZ organisatie waar ik kinderen behandel en ouders begeleid als de ontwikkeling niet vanzelf loopt. Ongeacht of dit vanuit kind eigen problematiek komt of door een turbulente start in het leven.

De insteek is de alertheid (lijfelijke spanningssignalen). Prikkelverwerking en alertheid komt als een rode draad terug in alles en bij iedereen. Zowel als kind als volwassenen.

Als je daar start, leer je voelen en kan je ervaringsgericht jezelf (her) ontdekken.

Mijn kern, mijn Missie

De persoonlijke ervaring van mijn zelf-zoek missie bracht mij bij mijn missie !!!

Hoe kan je (weer) leren "voelen" echt puur gaan voelen.

Als systemisch therapeutisch werker zie ik zoveel mensen ook worstelen met dit proces.

Als eigen persoon in relatie tot de ander:

- de kind(eren)

- de (ex)partner

- de collega's en werkgever.

Maar de kern ligt vooral in de relatie tot zichzelf... Deze neem je in elk contact mee, altijd.

Zeker als je leven wat complex is en jezelf ook (mogelijk) een beladen jeugd hebt gehad. Dan is de kans groter dat jouw patroon van coping mechanisme sterk en hardnekkig is.

Maar veranderen kan! Ook jij kan weer in je kracht komen te staan hoe intens het leven ook is momenteel.. Hoe jij ook grip kunt krijgen op je innerlijke spanning en hoe je deze kunt verminderen.

Ik ga ervoor...

... dat iedereen zichzelf kan zijn met alle emoties die daarbij horen, dat ook jij volledig in je kracht leert staan. Dat je begrijpt waarom je doet wat je doet, maar ook de onderliggende intenties van het gedrag van jezelf en de ander kan doorzien.

Vanuit inzicht en begrip groeit verbinding en connectie.

Onvoorwaardelijke acceptatie van wie jij bent met al je mooie kanten en minder mooie kanten. Alles mag er zijn...

Jij mag er zijn....